Chore święta...

Święta w tym roku zaskoczyły mnie chorobą. Nie ma pierniczków, nie ma wegańskiego bigosu, nie ma pasztetu z soczewicy ani tofu po grecku. W zamian - piętrzące się stosy chusteczek, uporczywy kaszel, bezsenność i antybiotyk, który od kilku dni konsekwentnie pogarsza sytuację.

Jest jednak coś, co pomogło...

Ostry jak brzytwa, aromatyczny, rozgrzewający i bardzo niedoceniany w Polsce imbir. Stosowany jest przy wielu dolegliwościach m.in. mdłościach, problemach z żołądkiem, biegunce, zatruciach. Działa również przeciwgorączkowo, przeciwkaszlowo, przeciwzapalnie, rozgrzewająco, napotnie.

Żuty przez kilka minut kawałek surowego imbiru odtyka nos, łagodzi ból gardła i zdecydowanie stawia na nogi - ale to wyłącznie propozycja dla prawdziwych twardzieli! Ja zrobiłam z niego napój, który spożywany na ciepło przynosi mi ulgę większą, niż wszystkie stosowane do tej pory leki. Może nie wyleczy - ale zdecydowanie od kilku dni ułatwia mi życie.

Potrzebujemy:

Kawałek imbiru

sztyczny miód

cytrynę

Do garnka wlewamy 2 litry wody, stawiamy na ogniu.

Obieramy imbir i kroimy w jak najcieńsze paseczki, po czym wrzucamy go do gotującej się wody. Napój doprowadzamy do wrzenia i gotujemy jeszcze około 30 sekund, po czym odstawiamy do ostygnięcia. To ważne bo nie można zalewać wrzątkiem cytryny i miodu - tracą one wtedy swoje właściwości.

Do kubka lub szklanki wyciskam sok z cytryny oraz dodaję łyżeczkę miodu. Całość zalewam napojem imbirowym.

Ilość imbiru zależy głównie od nas. Ja lubię jego ostry smak: użyłam go około 8 cm na 2 litrowy garnek wody.